Onderstaande gedichten zijn van mij, over mij en door mij. De gedichten heb ik geschreven tijdens mijn depressie-periode.
Klik op de naam van een gedicht en u wordt direct doorgelinkt naar het betreffende gedicht, maar u kunt ook door de gedichten heen scrollen.
Index mijn gedichten.
- Alles op z'n tijd.
- Een door de weekse dag.
- Een nacht.
- Elke dag ben je er voor mij.
- Gebeurtenis, gedachte, gevoel en gedrag.
- Het leven aan mij gegeven.
- Ik en jij.....geen wij!
- Ik wou dat ik een beer was.
- Kleur.
- Makker.
- Mijn depressie.
- Mijn worsteling.
- Ode aan de partner.
- Voor iedereen als het eventjes te veel is.
Alles op z'n tijd.
Herken je dit gevoel?
Je bent niet tevreden,
met je verleden,
het is één warboel.
Herken je dit gevoel?
Je moet nu in het heden,
aandacht gaan besteden,
aan je toekomstige doel.
Herken je dit gevoel?
Je weet niet wat je wilt,
je verleden 'verspild',
het heden een open doel.
Herken je dit gevoel?
Je moet nu kiezen,
niet langer kniezen,
maar werken aan je levensdoel.
Herken je dit gevoel?
Ik kan nog geen keuze maken,
toch zal ik waken,
dat mijn verleden,
mij nog negatief zal raken!
Een door de weekse dag.
Buiten hoor ik de vogeltjes fluiten, als ik wakker word.
Ik blijf nog eventjes liggen, totdat de wekker zich op mij stort.
Met een vermoeid gevoel stap ik uit bed, om een nieuwe dag te beginnen.
Ik spreek mezelf moed in, want ook deze dag wil ik overwinnen.
Mijn ontbijt laat ik aan mij voorbij gaan, want ik heb geen trek.
Ik pak nog wel een vitaminepilletje uit het 'medicijnrek'.
Het is de hoogste tijd om naar de badkamer te gaan.
Ik moet me nog douchen of wassen bij de kraan.
Mijn kleren, die ik wil dragen, heb ik gisteravond al klaar gelegd.
Ik vind dat beter zo, want anders wordt het zo'n ochtend gevecht.
Na het douchen, tanden poetsen en de kleren aan, wordt het tijd om te gaan.
Ik stap in de auto, om een dag weer te werken, aan mijn psychisch bestaan.
Weer een nieuwe dag met groepstherapie bij de I.D.B.
Ik zou de hele dag in verzet willen gaan, maar ik bereik er niets mee.
Het vele luisteren en praten tijdens de therapie is voor mij een uitputtingsslag.
Ik ben zo opgelucht, als de dag er weer op zit en ik naar huis mag.
Mijn veilig plekje is nog steeds thuis, bij mijn man en persoonlijke dingen.
Ik wil de ervaringen van de therapiedag loslaten, maar ze blijven mij omringen.
Vaak hoor ik, dat ik geduld moet hebben, want het komt allemaal weer goed.
Ik wou dat ik kon zeggen, dat ik blijf vechten tegen de tegenspoed.
Door steun van mijn man, familie, vrienden en kennissen, is het vechten tegen mezelf nog steeds gelukt.
Ik zal na het vallen weer opstaan, maar wees niet boos, als ik blijf liggen, als de zware last teveel op mij drukt.
Mocht ik om wat voor reden de eindstreep niet halen en moet ik vroegtijdig afhaken,
Wil ik nu alvast iedereen bedanken, die veel liefde en tijd in mijn persoontje staken.
Een nacht.
Ik ga slapen,
want ik voel me moe
en sluit snel mijn ogen toe.
Oh... ik hoop,
dat ik snel in slaap val,
zodat ik vannacht niet in piekeren verval.
Nare gedachten
schieten door mijn hoofd,
terwijl mij beterschap is beloofd.
Na 18 maanden,
nog steeds zo vermoeid,
waardoor mijn zelfvertrouwen niet groeit.
Geduld moet ik hebben,
maar het duurt al zo lang,
de depressie heeft mij nog steeds in de tang.
Morgen wakker worden,
met een uitgeslapen gevoel,
weer lekker in mijn vel, dat is mijn doel.
Toch val ik in slaap,
de medicatie is nu mijn beste vriend,
maar vertel mij eens...waaraan heb ik dit verdiend?
Elke dag ben je er voor mij.
Ik, die vecht om te overleven,
ik, die het zwaar heb elke dag.
Die haar innerlijk nu bloot moet geven,
en jij, die nu alleen geduld hebben mag.
Jij, die meekijkt in mijn leven,
moet nu aan de zijkant staan.
Veel steun wil jij mij nu geven,
daar kan ik van op aan.
Ik, die vecht om te overleven,
ik, die het zwaar heb elke dag.
Zal weigeren deze strijd op te geven,
en eens heeft mijn gezicht weer die stralende lach.
Als ik 'thuiskom' kunnen we bouwen,
aan een nieuwe vorm van leven.
Ooit zal ik weer 100% van je hou(d)en,
en kan ik alles van mezelf weer aan jou geven.
Gebeurtenis, gedachte, gevoel en gedrag.
Nooit is er een gedachte,
zonder een gebeurtenis.
Nooit is er gevoel,
zonder een gedachte.
Nooit is er gedrag,
zonder een gevoel.
Nooit is er een gebeurtenis,
zonder een vorm van gedrag.
Het leven aan mij gegeven.
Door liefde en hartstocht gedreven,
is het leven,
aan mij gegeven.
En is het een gegeven,
dat ik alles zou willen beleven,
wat het leven,
mij zou kunnen geven.
Maar soms staat in 't programma van het leven,
heel veel verdriet geschreven
en dan is het maar even,
dat de lol van het leven,
voor mij is verdreven.
Wat is dan de meerwaarde van het leven?
Waar is de zin gebleven,
die mij een doel zou moeten geven,
in mijn huidige leven.
Ik wil alles en iedereen vergeven,
als ik maar weer kan beleven,
wat het is, om 100% liefde te geven.
Ik en jij.....geen wij.
Ik hoorde je verhaal aan,
Jij liet je helemaal gaan.
Ik gaf je kritiek,
Jij schoot in je wiek.
Ik was het voorval kwijt,
Jij zag het als een verwijt.
Ik kwam er niet op terug,
Jij wel, maar achter mijn rug.
Ik sprak je op het roddelen aan,
Jij vond het uiten, zei je spontaan.
Ik ben het vertrouwen in je kwijt,
Jij zegt niet dat het je spijt.
Ik ben voorgoed met je uitgepraat,
Jij begrijpt niet wat erin mij omgaat.
Ik ben je zo ontzettend beu,
Jij vindt het voor jezelf sneu.
Ik vind jou een wolf in schaapskleren,
Jij.....als mens kan mij niet meer deren!
Ik wou dat ik een beer was.
Ik wou dat ik een beer was,
dan zou ik een winterslaapje doen
en maanden teren op mijn 'vet'ratsoen.
Ik wou dat ik een beer was,
dan lag ik in mijn warme bontjas,
op het zachte groene gras.
Ik wou dat ik een beer was,
zonder zorgen, pijn of verdriet,
alleen maar wachtend op het lentelied.
Ik wou dat ik een beer was,
eventjes een paar maanden rust,
en heerlijk slapen naar hartelust.
Ik wou dat ik een beer was,
dan zou ik in de lente ontwaken,
en mijn vachtje weer mooi schoonmaken.
Ik wou dat ik een beer was,
helaas blijft het bij een droom,
maar zo blijven wel mijn gevoelens in toom.
Kleur.
Leven in een zwart gat,
't leven wat is dat?
Leven in een zwart gat,
't leven is dan zo mat.
Leven in een zwart gat,
't leven ben je dan zo zat.
Leven in een zwart gat,
ik wou dat 't leven weer kleur had!
Makker.
Een liefdevolle kus en mijn man gaat naar zijn werk.
Met een vermoeid gevoel kijk ik de slaapkamer rond.
Ik stap uit bed, maar ik voel me helemaal niet sterk.
Zeer vermoeid en moedeloos raken mijn voeten de grond.
Buiten is het al licht, want de dagen lengen weer.
De vogeltjes fluiten hun hoogste lied, maar het deert me niet.
Ik zit nu in de kamer en weet het echt niet meer.
Zal ik gaan douchen en aankleden?.....ach nee, niemand die het ziet.
Een broodje en thee werk ik met lange tanden naar binnen.
Daarna zit ik met gebogen hoofd, in pyjama, op de bank.
Wat zou ik graag mijn depressie willen overwinnen.
Vijf-en-twintig jaar hard gewerkt, is dit nu de dank?
Vandaag zal er niet veel uit mijn handen komen.
Ik voel me zo moe, alleen, somber en de zingeving is ver te zoeken.
Met gebogen hoofd ga ik naar mijn bedje toe en de tranen stromen.
Niet tranen van verdriet, maar van wanhoop en pijn, vullen mijn zakdoeken.
Na lang huilen val ik uiteindelijk ineengedoken in slaap.
Middenin een nachtmerrie word ik, badend in het zweet, wakker.
Met grote ogen kijk ik de slaapkamer rond, er volgt een gaap.
Na een dag in mijn bedje, krijg ik weer een kus van mijn makker!
Mijn depressie.
Vandaag laat uit bed,
want ik voel me zo moe.
Een glimlach kan nog net,
maar wat doet het er toe.
Mijn gevoel is heel erg vlak,
geen lach maar ook geen traan.
Goh, wat ben ik toch mak,
wanneer zal mijn depressie weer gaan?
Mijn worsteling.
Ik verdrink in mijn eigen verdriet.
Ik verdrink in mijn verdriet.
Ik verdrink in verdriet.
Ik verdrink verdriet.
Ik verdrink.
Ik...
Ik worstel.
Ik worstel maar.
Ik worstel maar blijf.
Ik worstel maar blijf boven.
Ik worstel maar blijf boven water.
Ik leef door mijn eigen psychiater.
Ik leef door mijn psychiater.
Ik leef door.....psychiater.
Ik leef psychiater.
Ik leef.
Ik...
Ik zwem.
Ik zwem door.
Ik zwem door wanhoop.
Ik zwem door wanhoop geteisterd.
Ik zwem door wanhoop geteisterd depressiegebied.
Ode aan de partner.
Een partner is hij/zij,
die als je lacht.
Je een glimlach schenkt
en de wereld verwacht.
Een partner is hij/zij,
die als je weent.
Zijn/haar arm om je slaat
en een traan aan je leent.
Een partner is hij/zij,
die als je ooit fouten baart.
Wel even schrikt,maar
je steeds weer aanvaard.
Omdat hij/zij je partner is
zomaar, zonder meer.
Vandaag en morgen
altijd weer......
Voor iedereen als het eventjes te veel is.
Veel kan ik jou niet geven,
alleen een luisterend oor.
om jou te helpen te overleven,
daar is dit 'depressie steunpunt' voor.
En af en toe een goede raad,
van een amateur psychiater.
voor het oppakken van de draad,
en voor je hernieuwde leven later.
Veel zul je zelf moeten doen,
maar je gaat het zeker overwinnen.
en daarom krijg je van deze oen,
een handvol opbeurende zinnen:
Kom op dame/heer, laat de moed nooit zakken,
kom op dame/heer, ga er tegenaan
kom op dame/heer, ga je leven herpakken,
dan kun je over een tijdje alles weer aan.
Voor "gedichten" (hoofdmenu) klik hier en voor "ingezonden gedichten" klik hier.